W trakcie kanikuły jakby wszystko zamiera, i zarządzanie
ryzykiem w przedsiębiorstwach (choć nie wszystkich) zamiera i Kontrola zarządcza u publicznych zamiera, tylko jak zawsze to powtarzamy ryzyko nie zamiera, ot choćby               śmieciowe i najwyraźniej śmiecie to chrzest bojowy licznie wprowadzonych w samorządach systemów zarządzania ryzykiem, bo ryzyko latem nie zamiera ale nawet śmierdzi.  Ale nie będziemy przecież sekować i pytać gdzie było zarządzanie ryzykiem przy „rewolucji” śmieciowej, bo przecież najwyraźniej nie o to chodzi  by grzebać się w brudnych ryzykach kiedy można przekładać czyściuteńkie
rejestry, akceptowalnych (bo jakże by inaczej ) ryzyk. Do tematu co jest akceptowalne a co nie wrócimy też niebawem, teraz kolejny odcinek naszego przeglądu Zarządzania ryzykiem (i kontroli zarządczej). A skoncentrujemy się na intrygująco interpretowanym prze Jednostki wszędy i owędy zagadnieniu „zapewnienia ciągłości działania”.

Otóż w Standardzie C Kontroli zarządczej punkt 12 czytamy:

Jest dla nas oczywistą oczywistością, że twórcy naszych najkrótszych standardów zarządzania ryzykiem na świecie i  nie tylko starali się wśród wieluwieluwielu ważnym
elementów zarządzania zahaczonych w Kontroli Zarządczej  nie pominąć tak istotnego obszaru jakim jest Business Continuity Management, czyli swojski BCM.  

A BCM definiuje się choćby jako System uporządkowanych,
formalnych działań o charakterze cyklicznym, którego celem jest zminimalizowanie skutków przerwania krytycznych procesów w organizacji i przygotowania z góry zaplanowanej, zorganizowanej i skutecznej reakcji.

Jednym słowem chodzi o przypadek szczególny i specyficzny zarządzania ryzykami, które mogą położyć naszą organizację w tym przypadku z sektora publicznego na amen. Dlatego sam BCM i przyjmujemy to z szacunkiem, to duży specyficzny obszar zarządzania ryzykiem chwalący się swoimi własnymi praktykami i standardami. Nie należy jednak utożsamiać BCM-u z zarządzaniem kryzysowym bo to niezupełnie ta sama opowieść, szczególnie jeżeli pisana ustawą.

Nie wchodząc więc „głebiej” w sam BCM, bo to duża odrębna opowieść, zaznaczyć należy, że analiza BCM-owych ryzyk ma specyficzny charakter – Business Impact Analysis (BIA) – i postulowane w Standardach Kontroli Zarządczej zastosowanie „zwykłej” analiz ryzyka ma tu ograniczone zastosowanie a nawet sens.

Mówiąc krótko bez BIA nie ma BCM-u (tak jak się to robi na
świecie) a nawet i coraz częściej u nas.

Inna sprawa, że Jednostki sprawę Ciągłości Działania
załatwiają w Regulaminach i Politykach Kontroli zarządczej (i zarządzania ryzykiem) zwykle krótko, takim mniej więcej akapicikiem:

Ale, jak jest już dla Czytelnika Ryzykonomii rzecząoczywistą, nie o to przecież chodzi, żeby sprawy załatwiać i „odfajkowywać” ale
rozwiązywać i ciągłość działania zapewnić, szczególnie, że w przypadku JSFP-ów ma ona niejednokrotnie krytyczne znaczenie.

No bo jak np. zapewnić ciągłość działania urzędu, szpitala czy jednostki dotkniętych – dajmy na to dramatycznym pożarem, czy utratą kontroli nad krytycznym systemem IT – przez
„system zastępstw”? „Pani Janina zastąpi Pana Krzyśka ?”

I tym retorycznym pytaniem kończymy dzisiejszy, kolejny już odcinek postępów w KZ-cie i (zarządzaniu ryzykiem) i BCMie – na dziś.

C.d.n…..