Czasy mamy niezwykłe i przełomowe, paradygmat risk society, „społeczeństwa ryzyka” w „kanonicznej” postaci. Już nie tylko z tytułu zagrożeń pandemicznych, ale i z powodu szans, które właśnie się ujawniają.

Wystarczy wspomnieć o kolejnych laboratoriach ogłaszających wynalezienie szczepionek na koronawirusa. To osiągnięcia epokowe i chyba zbyt mało dostrzegane, że dzieją się w tak krótkim czasie. Oczywiście, nie brakuje stosownych teorii spiskowych, gdzie ten badawczy „ekspres” jest oczywistym dowodem na udział niecnego Bila Gejtsa i zaprzyjaźnionego z nim, perfidnie tajnego Rządu Światowego.

Najwyraźniej trudno sobie wielu ludziom wyobrazić, co Nauka dzisiaj może i stosując (nieświadomie) brzytwą Ockhama, zakładają najprostsze wyjaśnienia.

Bo jak tu wierzyć, że mamy taki postęp technologiczny, że moc obliczeniowa komputerów podwaja się co 24 miesiące? Że w laboratoriach „robią” manipulacje na poziomie genetycznym, a naukowcy mogą się dzielić wiedzą  globalnie,  tworząc swoistą superinteligencję zbiorową ? To spisek, rzecz oczywista. 

Inna sprawa, ci sami zwolennicy teorii spiskowych bez mrugnięcia okiem akceptują w kieszeni smartfona o mocy obliczeniowej większej niż komputery w lotach misji księżycowych, albo że prosty szkolniak ma w google, na wyciągnięcie ręki bazy danych o niemożliwych do objęcia rozumem zasobach. Normalka. 

Podobnie wielu już akceptuje, jako rzecz normalną, elektryczne samochody, czy „mądre” zegarki ale zapewne, gdyby zapytać o najbadziej tradycyjną, nieskażoną technologią dziedzinę gospodarki, to pewnie odpowiedzieliby: „rolnictwo”. A nic bardziej błędnego.
Czwarta, „inteligentna” rewolucja cyfrowa, która cicho, ale nieubłaganie idzie przez świat, dociera już dosłownie pod wiejskie strzechy, choć oczywiście i strzech już u nas dawno nie ma.

Są więc i inteligentne fabryki (smart factory) Elona Muska, ale i analogicznie rozwija się idea „inteligentnych farm”, „inteligentnego”rolnictwa (smart agriculture), a nawet „rolnictwa precyzyjnego”; wreszcie i tytuł dzisiejszego tekstu to wcale nie przypadek.

Bo „inteligentne zarządzanie stadem i oborą” (smart herd management) to nie żaden humbug zmyślony przez Waszego skromnego autora dla przyciągnięcia uwagi, ale rolniczy odpowiednik „przemysłowych” systemów ERP (Enterprise Resource Planning, Planowanie Zasobów Przedsiębiorstwa) powszechnie stosowany także w przeróżnym rodzimym biznesie.

Nie wchodząc w szczegóły, to wyjaśnimy tylko, że produkcja zwierzęca niczym się nie różni (oprócz samej materii produktu) od produkcji innych dóbr i usług (choćby finansowych), co znowu mam swoje blaski i mroki, zważywszy jednak specyfikę tej ożywionej i „odczuwającej materii” produkcji. 

No więc, do rolnictwa szybko wkracza technologia, choć w Polsce z jej dość ekstensywnym rolnictwem nie aż tak szybko, jak w krajach bardziej rozwiniętych, ale przecież zawsze. Weźmy roboty rolne. Nie, roboty, lecz „roboty”. 

Mało kto wie (spoza branży), że pierwsze „roboty dojące” pojawiły się w Polsce już w końcu ubiegłego stulecia i choć w niczym nie przypominają „dojącego” Terminatora, to są równie skuteczne (w dojeniu) i coraz powszechniej stosowane. Dzisiaj w oborach jest coraz więcej robocich nowinek, ale roboty szturmują i inne rolnicze dziedziny.

Obecnie nawet „zwykły” traktor może być zupełnie niezwykły, bo wyposażony w satelitarne systemy pozycjonowania i internety, które umożliwiają pracę z dokładnością do kilku centymetrów. Stąd między innymi i pojęcie „rolnictwa precyzyjnego”, gdzie każdy kawałek ziemi jest wykorzystany, a to za sprawą różnych sond i czujników, połączonych z „systemami inteligentnego gospodarstwa.

Oczywiście, są to wciąż w znacznej części demonstracje możliwości współczesnej techniki, ale podobne nowiny hi-tech już pojawiają się i na rodzimych targach rolnych jako komercyjna oferta. Precyzyjne rolnictwo niesie i takie już testowane na świecie możliwości jak „spersonalizowane” uprawy (sic), co dzisiaj wcale niemożliwe nie jest i choćby dozowanie nawozów na poszczególne rośliny.

To, jak się szacuje może dać nawet 90 % oszczędność w użyciu nawozów, korzyści kosztowe i oczywiście ekologiczne, trudne do przecenienia. Także, i tu spisek (Nauki) oczywisty. 

Jeszcze bardziej fantastycznie, ale zupełnie realnie brzmią zapowiedzi wprowadzania właśnie testowanych robotów do zbioru warzyw i owoców. W tym rodzimych truskawek, czy jabłek. Pierwsze całkowicie zautomatyzowane farmy już powstają na świecie.