COSO II to „objętościowo” całkiem spora księga ca. 227 stron licząca, coś jak „Pan Wołodyjowski” do strony, kiedy Tuhaj-bej  dumnie obnaża rybie tatuaże na piersiach (PIW, 1980), tylko co tu dużo gadać, emocji podobnych jak Sienkiewicz przedmiot naszych dziesiejszych rozważań w Czytelniku na pewno nie wzbudzi…

Właściwie to COSOII się od Streszczenia Kierowniczego zaczyna, ciekawe, być może już od początku autorzy podejrzewali , że z Kierownictwo z zasady tak długich dokumentów nie przeczyta…

Oprócz owego executive summary, cały raport w dwóch blokach jest zgrupowany: jeden to omawiany framework, „Struktura ramowa” ( trzeba przyznać dziwacznie to na polski przetłumaczono, ale tak już w pamięć zapadło), drugi to„Techniki zastosowania”, o których jeszcze oddzielenie napiszemy.

W omawianym streszczeniu kierowniczym już na początku z magiczną kostka COSO się stykamy, dalej to

jeszcze omówimy, dzisiaj jeszcze na jeden element chcielibyśmy zwrócić uwagę. A ten mianowicie, że  executive summary się od ważnego statementu  autorów zaczyna a mianowicie, że „ zarządzanie ryzykiem obejmuje uzgodnienie apetytu na ryzyko ze strategią”. 

Ciekawe, że znaczenie określania apetytu na ryzyko przy określaniu strategii się bardzo często pomija, a to może najważniejszy element całego ERM-u.

No właśnie, jeszcze niedawno choćby konsultanci z KPMG donosili , że wśród badanych przez nich firm tylko 25 % posiadało formalnie określony apetyt na ryzyko….

Zostawmy streszczenie dla leniwym kierowników i idźmy śmiało dalej…

Już na początku czytania pierwszego rozdziału COSO II  pt. „Definicje” właśnie definicjom poświeconemu rozwlekłość opisu nas uderza, charakterystyczny dla całego standardu,  różne przykłady i przykładziki między wiersze powtykano, ma to swoje zalety, ale cały tekst nadmiernie „kawa-na-ławowym” czyni. Jednocześnie kluczowe definicje niepotrzebnie się komplikuje. Wystarczy choćby najważniejsze przytoczyć.

Słusznie tu krytycy COSO wytykają, że ta definicja utrwala negatywne rozumienie ryzyka, choć co prawda, klika wierszy dalej definicje szansy znajdziemy :

No ale wrażenie „negatywu”  zostaje…

W słowie „możliwość” też się zasadzki metodologiczne kryją, ta formuła od black swanów może odwracać uwagę, a te ryzyka, jak już kiedyś pisaliśmy, najbardziej niebezpieczne są .

Wreszcie definicja zarządzania ryzykiem:

Zarządzanie ryzykiem korporacyjnym jest realizowanym przez zarząd , kierownictwo lub inny personel przedsiębiorstwa uwzględnianym w strategii i w całym przedsiębiorstwie procesem, którego celem jest identyfikacja potencjalnych zdarzeń mogących wywrzeć wpływ na przedsiębiorstwo, utrzymanie ryzyka w ustalonych granicach oraz rozsądne zapewnienie realizacji celów przedsiębiorstwa.

Wszyscy przeczytali? Teraz proszę szybko z pamięci powtórzyć ? Nie wyszło ? Tegośmy się spodziewali, wiec nie stresuj się Czytelniku, nie ty jeden/na nie potrafisz tej definicji bez wkucia na blachę powtórzyć….

A i potem łatwo z głowy ulatuje…

W rozdziale definicyjnym COSODWA wiele jeszcze definicji znajdziemy, w tym bardzo fajną definicje apetytu na ryyzko odnosząca się do wartości przedsiębiorstwa. Choć z drugiej strony, w przypadku sektorów publicznych czy non-profitów trudniej nam będzie taką definicję apetytu praktycznie ugryźć.

W kontekście apetytu na ryzyko COSO podaje również koncepcje limitów ryzyka, które są, ciekawe

„akceptowanym poziomami odchylenia w realizacji poszczególnych celów” i swego rodzaju składowymi pod-apetytami głównego apetytu ryzyka, które powinny być „uzgodnione” z tymże naczelnym apetytem na ryzyko.

Osobiście ta kombinacja apetytów i limitów słabo sie nam podoba, bo apetyt na składowe limity rozbija.

Można by też z tego sądzić , że ów „naczelny” apetyt na ryzyko to jakaś jedna zagregowana wartość/wielkość, która apetyty na ryzyko ze wszystkich obszarach działania organizacji sumuje.

A przecież inna koncepcji wielu apetytów na ryzyko całkiem sensowna jest…. tylko po co wtedy te limity ?

Jednak  rozumiemy, że pojęcie limity ryzyka mają silne konotacje bankowo-finansowe, a przecież właśnie ta branża bardzo była twórcom COSO bliska…