Katastrofa w Japonii… Media są pełne informacji opisujących katastrofę , nas jednak szczególnie interesuje powszechnie wyrażany podziw dla niesamowitej odporności Japonii na ten wręcz biblijny kataklizm. I my ten podziw w Redakcji Bloga podzielamy.

Resilience, czyli odporność jest kluczowym acz niedostatecznej dostrzeganym aspektem zarządzania ryzykiem.

Wydawać się zrazu może, że istotą ideji  zarządzania ryzykiem jest zaplanowane reagowanie na ryzyko w sytuacji rzeczywistej jego materializacji. W istocie  „punkt ciężkości” zarządzania ryzykiem leży na skali czasu dużo wcześniej niż punkt „materializacji” ryzyka.

Jest to zresztą kluczowy problem natury „ koszty-korzyści”  zawsze przy popularyzacji zarządzania ryzykiem wyciągany, bo trudno jest przed pojawieniem się ryzyka udowadniać korzyści z przygotowywania się do czegoś co póki co, nie nastąpiło.

Niedowiarki zawsze oczekują business case, nawet jeżeli staje się nim w końcu ściana wody waląca do bram miasta albo widok konkurenta wprowadzającego się do gabientu prezesa firmy z swoimi meblami….

Jak ważny jest etap zarządzania ryzykiem przed pojawieniem się ryzyka i jakiej dostarcza organizacji odporności będą niewątpliwie od dzisiaj opisywać wszystkie podręczniki zarządzania na przykładzie zapobiegliwości Japończyków.

Źródła donoszą choćby, że już w 4 godziny po trzęsieniu ruszyło tokijskie metro i zasadniczo żadne budynki przy jednym z największych trzęsień kiedykolwiek się nie zawaliły ! Choć trzęsienie było 1000 razy większe od tego w Christchurch !  Eksperci są zgodni ,  że gdyby coś podobnego zdarzyło się w Turcji,  czy innym nie tak odpornym kraju – doszłoby do hekatomby.

A to wszystko dzięki anty-trzęsieniowemu budownictwu, planowaniu kryzysowemu , planowaniu zapewnienia ciągłości działania i rzeczywistemu, przećwiczonemu przygotowaniu społeczeństwa, firm, instytucji na czas katastrofy. Video z TV i netu to wszystko potwierdzają.

Podkreślmy rzeczywistemu przygotowaniu, bo nawet pobieżna kwerenda japońskiej legislacji kryzysowej żadnych rewelacji nie ujawnia. Co pewnie jednak nikogo nie dziwi , w Kraju Wiśni nauki zarządzania traktuje się poważnie,  a nie jak u nas jak gry i zabawy ( taki epitet o istocie nauki ekonomii u nas , zasłużony skądinąd w dużej mierze, słyszeliśmy)

Choć tsunami było najwyraźniej dużo gorsze od trzęsienia, to i na taką okoliczność japończycy się od lat przygotowywali: budowali wielomilowe mury chroniące przed tsunami, często kilkunastometrowej wysokości, różne platformy na palach jako schronienia dla ludności,  zamykane bramy-zapory przeciwpowodziowe, systemy wczesnego ostrzegania ( podłączane nawet w domach  mieszkalnych ) i oczywiście systematycznie odprawiali ćwiczenia i szkolenia.

Przy tej okazji  nachodzą nas oczywiście refleksje o naszej rodzimej odporności:  ogólnokrajowej, miejskiej, wiejskiej i   firmowej .

Wiele u nas ustaw i rozporządzeń na temat kryzysów napisano, jednakże różne obrazki powodziowe, i nie tylko, zdaje się o ograniczonej odporności świadczą. Nie ma pieniędzy ? A co by teraz powiedzieli Japończycy, gdyby wcześniej nie znaleźli pieniędzy ?

A przecież straty po różnych ryzykach katastrofalnych, gospodarczych czy zarządczych i u nas idą w milardy euro.

Może więc lepiej zawczasu zadbać o resilience, odporność – po prostu zarzadzając ryzykiem ?

A czy twoja organizacja, firma , urząd  jest odporna na ryzyko ?

Skorzystaj z naszego blogowego modelu oceny odporności poniżej :

I co wyszło ?

Nie martw się jednak, Drogi Czytelniku zbyt małą ilością punktów: